تفکر و رفتار افراد در واقعیت مجازی با دنیای واقعی تفاوت دارد.
آیا تا به حال برای شما پیش آمده که کسی در کنارتان نشسته است و خمیازه می کشد شما هم بعد از او خمیازه بکشید؟ می توان گفت که تقریبا همه ما این وضعیت را تجربه کرده ایم اگر چه دلیل این کار را نمی دانیم همیشه خمیازه کشیدن پس از دیگران برای ما جالب بوده است و کافی است یکی از اعضای خانواده یا دوستان امتحانش را باز کند و خمیازه بکشد تا ما هم به صورت همزمان با او خمیازه بکشیم.
آیا تاکنون چیزی درباره واقعیت مجازی شنیده اید؟ واقعیت مجازی یک فضای سه بعدی شبیه سازی شده است که با استفاده از برنامه های کامپیوتری ساخته و طراحی می شود. احتمالاً تجربه واقعیت مجازی در پارک و شهر بازی را داشته اید و از طریق عینک های واقعیت مجازی وارد دنیای جدیدی شده اید. این فناوری جدید وارد عرصه پزشکی شده است و پزشکان از آن برای تشخیص و درمان بیماران استفاده می کنند.
پزشکان از این فناوری خلاقانه برای توان بخشی بیماران مختلف و بهبود توانایی عملکرد جسمانی آنها استفاده می کنند. این بار محققان از این فناوری جدید استفاده کرده اند و به بررسی عملکرد افراد در دنیای واقعیت مجازی و دنیای حقیقی پرداخته اند. با ما همراه باشید تا نتایج این مطالعه را در اختیارتان قرار دهیم.
رفتار و تفکر افراد در واقعیت مجازی
در خصوص خط کشیدن یک فرد و سپس افرادی که کنار هم قرار دارند تحقیق کرده اند و عقیده دارند که واکنش افراد در دنیای واقعیت مجازی با آنچه که در دنیای واقعی انجام می دهند تفاوت دارد. آنها متوجه شده اند که خمیازه کشیدن به صورت مسری در واقعیت مجازی نیز اتفاق می افتد اما تمایل افراد برای جلوگیری از خمیازه کشیدن در دنیای واقعی و در شرایطی که کسی کنار آنها حضور دارد و آنها را نگاه می کند در واقعیت مجازی رخ نمی دهد. به علاوه هنگامی که افراد واقعیت وارد واقعیت مجازی می شوند و می دانند که یک فرد واقعی در اتاق حضور دارد از خمیازه کشیدن خودداری می کنند و در این حالت دنیای واقعی جایگزین واقعیت مجازی می شود.
واقعیت مجازی سه بعدی می تواند به طرز قابل توجهی شبیه زندگی حقیقی باشد اما محققان در تحقیقی که در خصوص خمیازه کشیدن انجام داده اند متوجه شده اند که یک خلا بین عکس العمل افراد به لحاظ روانشناختی در واقعیت مجازی و واکنش آنها در دنیای واقعی وجود دارد. معمولاً افراد انتظار دارند که تجربیات واقعیت مجازی شبیه تجربیات دنیای حقیقی باشد و به این ترتیب تفکرات و رفتارهای مشابهی را از خودشان نشان می دهند.
محققان در این مطالعه متوجه شده اند که یک جدایی و خلاء بزرگ بین حضور در دنیای واقعی و دنیای مجازی وجود دارد. در این تحقیق از واقعیت مجازی برای بررسی فاکتورهای استفاده شده است که بر روی خمیازه کشیدن و تمرکز کردن بر روی خمیازه مسری تأثیر می گذارند. خمیازه کشیدن به صورت مسری پدیده ای است که در آن انسان و برخی از حیوانات با مشاهده خمیازه دیگران به صورت واکنشی خمیازه می کشند.
تحقیقات نشان داده است که حضور اجتماعی از بروز خمیازه مسری جلوگیری می کند. هنگامی که افراد به این باور می رسند که دیگران در حال تماشای آنها هستند از خمیازه کشیدن خودداری می کنند یا اینکه حداقل سعی می کنند طوری خمیازه بکشد که دیگران متوجه نشوند. این مسئله می تواند به ناپسند بودن خمیازه کشیدن در محیط اجتماعی ارتباط داشته باشد. همچنین در برخی فرهنگ ها خمیازه کشیدن می تواند به معنای خستگی و بی حوصلگی و حتی گستاخی باشد.
محققان در این مطالعه سعی کرده اند خمیازه مسری را در محیط واقعیت مجازی طراحی کنند. در این روش آنها از کاربران خواستند که عینک های سه بعدی را روی صورتشان قرار دهند و وارد فضای مجازی شوند. سپس یک فیلم ویدیویی از افرادی که خمیازه می کشیدند را پخش کردند. در این شرایط میزان خمیازه مسری حدود ۳۸ درصد برآورد شد که در دنیای واقعی چیزی حدود ۳۰ تا ۶۰ درصد است. هنگامی که محققان حضور اجتماعی را وارد دنیای واقعیت مجازی کردن و متوجه شدند که تاثیر بسیار کمی بر روی خمیازه کشیدن روی کاربران دارد سوپرایز شدند. این افراد حتی هنگامی که با آواتار مجازی مواجه شدند نیز میزان خمیازه مسری آنها تغییر پیدا نکرد.
محققان با یک پارادوکس جالب مواجه شدند: محرکی که در دنیای واقعی باعث خمیازه مسری می شود در دنیای واقعیت مجازی نیز وجود دارد اما محرک باعث سرکوب خمیازه در دنیای واقعی می شود اما در دنیای مجازی هیچ تاثیری بر روی کاربر ندارد. حضور یک فرد واقعی در اتاق تست تاثیر بیشتری بر روی خمیازه کشیدن کاربر در محیط واقعیت مجازی داشت. اگرچه کاربران آن فرد را نمی دیدند و صدای او را نیز احساس نمی کردند همین که می دانستند یک نفر در اتاق حضور دارد برای جلوگیری از خمیازه کشیدن آنها کافی بود.
واقعیت مجازی توانسته است به یک ابزار تحقیقی در حوزه روانشناسی و سایر رشته ها تبدیل شود. اما این یافته ها نشان داده است که محققان نباید محدودیت های این روش را نادیده بگیرند.
استفاده از واقعیت مجازی برای بررسی نحوه تفکر و رفتار افراد در زندگی واقعی می تواند آنها را به این نتیجه گیری برساند که اهداف رفتار و تفکرات اشتباهی داشته اند.
این مسئله در افرادی که قصد دارند از واقعیت مجازی برای مشخص کردن فرافکنی صحیح با توجه به رفتارهای آینده استفاده کنند، کارایی بیشتری دارد. به عنوان مثال پیش بینی عملکرد عابران پیاده در هنگام راه رفتن میان خودرو ها یا تصمیمی که خلبانان در شرایط اورژانسی می گیرند توسط واقعیت مجازی قابل بررسی است. کسب تجربه در واقعیت مجازی می تواند به عملکرد بهتر در دنیای واقعی کمک کند. در صورتی که بتوان فاصله بین دنیای واقعی و واقعیت مجازی را از بین برد دانشمندان خواهند توانست به بررسی ارتباط بین مغز رفتار و تجربیات انسان در محیط حقیقی و واقعیت مجازی بپردازند.
مترجم: لیلا عبدالملکی