درمان اختلالات روانی سربازان با استفاده از واقعیت مجازی
PTSD یک اختلال روانی است که پس از قرار گرفتن در معرض یک واقعه ی تروماتیک و تکان دهنده می تواند در فرد اتفاق بیفتد. علائم آن شامل اخلال در افکار، احساسات و رویا های فرد در مورد آن رخ داد تکان دهنده است. یکی از بزرگترین گروه افرادی که درگیر PTSD می شوند همواره سربازان و نظامیان درگیر جنگ هستند.درمان واقعیت مجازی یکی از روش های موثر در درمان PTSD است.
ریزو، یک دانشمند ودرمانگر برنده ی جایزه ی پزشکی در زمینه ی مغز و اعصاب در سال 2015 است که اعتقاد دارد درمان واقعیت مجازی روش درمانی مفید و موثر در درمان انواع اختلالات روانی و و مغز و اعصاب است. ریزو بر این باور است که:
” روش درمانی “در معرض قرار گرفتن” درمان ایده آل اختلالات روانی و عصبی است که اتفاقا واقعیت مجازی بسیار با آن هماهنگ است. شما به عنوان درمانگر می توانید مردم را در محیط های مجازی حاوی محرک های عصبیشان قرار دهید و به طور سیستماتیک ارائه آن محرکها را کنترل کنید.
بعضی اوقات این نرم افزار کامل است، زیرا ما می توانیم درمان های مبتنی بر شواهد را انجام دهیم و از آن به عنوان یک ابزار برای تقویت اثر درمان استفاده کنیم. ”
در حالی که بیش از 50 پزشک متخصص در سراسر ایالات متحده برای استفاده از درمان واقعیت مجازی آموزش داده شده اند، گام کنونی در این تحقیقات، نشان دادن آن است که این روش درمانی با واقعیت مجازی موثرتر از آن روش سنتی است است که بیماران به سادگی مشکلات و معضلات روحی شان را از روی حافظه برای درمانگر توصیف کنند.
ریزو می گوید:
“فرضیه این است که ما نشان خواهیم داد که نسخه درمان واقعیت مجازی به دلیل حضور عنصر حساس به مردم کمک می کند که سریعتر به بهبودی دست پیدا کنند. در درمان واقعیت مجازی بازسازی ماموریت برای بیمار کامل تر خواهد بود و احتمال عود کردن بیماری کمتر است. ”
واقعیت مجازی ابتدا در اواخر دهه 1980 ظهور کرد و سپس به علت هزینه اجزای در آن زمان کنار گذاشته شد. سپس سال ها بعد این تکنولوژی به واسطه ی ظهور دستگاه هدست واقعیت مجازی Oculus Rift که توسط فردی علاقه مند به این تکنولوژی به نام Luckey که در گاراژ منزلش و با استفاده از قطعات گوشی موبایل آن راساخت، دوباره احیا شد.
در سال 2014 فیس بوک شرکت Luckey را به 2 میلیارد دلار خریداری کرد. در حال حاضر، به عنوان هدست های در مورد استفاده در پلی استیشن، گوگل و HTC، هدست واقعیت مجازی بازار را پر کرده و به واسطه ی عرضه ی وسیع هزینه این هدست ها کاهش می یابد و در عین حال احتمال استفاده از آن در درمان های PTSD نیز بالا می رود.
این روش درمانی دارد به سرعت به یکی از درمان های کم هزینه ی در دسترس همگانی تبدیل می شود.
اما در حالی که درمان PTSD تکامل یافته است، برخی معتقدند که در درون ارتش درک اثر گذاری آن هنوز به درستی اتفاق نیفتاده است.
“در ارتش ابتلا به PTSD تقریبا مترادف با ضعف است. هیچ کس در مورد آن صحبت نمی کند. هیچ کس ارزیابی نمی شود. در عین حال، آمار نشان می دهد که PTSD در میان نظامیان نزدیک به تبدیل شدن به یک بیماری همه گیر است. طبق آمار رسمی، بین 11 تا 20 درصد از سربازانی که در سالهای 2001 تا 2010 در عراق و افغانستان جنگیدند، در هر سال که به نبرد اعزام می شدند PTSDرا تجربه می کردند.
طبق گفته شرکت RAND تقریبا نیمی از جانبازان مبتلا به PTSD هستند که به دنبال درمان آن نمی روند. شرکت Castellanos معتقد است که در ارتش در مورد هشدار دادن، راهنمایی کردن و درمان PTSD یک ضعف سیستماتیک وجود دارد. می گوید:
“اگر نظامیان پیشرفت های جدی PTSD را در تمرینات اولیه مهم بشمارند، زمانی که خطرات و در عین حال درمان ها در کمپ آموزشی وجود دارند و بیشتر قابل حل اند، مشکلات کمتری برای سربازان پیش خواهد آمد. این کار و تاثیر آن بر روحیه ی سربازان می تواند نگاه ارتش به PTSD را تغییر دهد .”
این امر اما طعنه ی شرم آور درمان آن به خصوص در رابطه با ارتش است. چرا که اگر سربازان به درستی درمان شوند، سربازانی که مبتلا به PTSD هستند می توانند سریعتر به کار بازگردند. به جنگ و آدم کشی.
Castellanos (که تحت درمان واقعیت مجازی برای PTSDقرار گرفته) می گوید:
“من احتمالا تنها عضو از تیم درمان شونده گان نظامی هستم که بهترین عملکرد را داشته است. بسیاری از دیگر سربازان مبتلا به PTSD ناشی از جنگ، نمی توانند کارشان را حفظ کنند، نمی توانند روابط را حفظ کنند. آنها هنوز عصبانی هستند، حتی سیزده سال بعد از اتمام نبرد. ”
“با حفظ تابو، سیستم ضعیف شده است.هدف نهایی این است که با استفاده از واقعیت مجازی، سربازان می توانند به راحتی و ارزان درمان شوند. چراکه اکثر مبتلایان به PTSD، شغل خود را دوست دارند و می خواهند به آنها بازگردند. ”
برای Castellanos، در حالی که درمان واقعیت مجازی یک روش تکنولوژیک برای بهبود اثرات PTSD را ارائه می دهد، نقش حضور انسانی در معادله را نفی نمی کند.
او می گوید:
“من همیشه در مورد روش درمانم من در شبکه های مجازی پست می گذارم. من با سربازان صحبت می کنم. یکی از چیزهای جالب این است که جانبازان اغلب در مورد این مسائل صحبت نمی کنند، مگر این که آن را با یک جانباز دیگر. من روش هایی را برای کشف کردن داستان آموخته ام. تا زمانی که اجازه دهم آنها این را بفهمند که برای من اتفاق افتاده است، آنها به طور کامل باز می شوند. این صحبت ها به سرعت به گفتگو در مورد علائم و ترسهای آنها در مورد کمک گرفتن ختم می شود. امیدوارم آنها این کمک را بگیرند و این روش درمانی را امتحان کنند. اگر آنها آن را از یکی دیگر از افسران نیروی دریایی بشنوند، در مورد اینکه چگونه درمان واقعیت مجازی می تواند زندگی آنها را تغییر دهد، ممکن است تمایل پیدا کنند تا درمان وقعیت مجازی را امتحان کنند.”
مترجم و محقق : ندا ناصری